پیخ پیخ

عزیز دلم دیروز با بابات بردیمت واسه پیخ پیخ.

الهی قربونت برم که اصلا طاقت گریه هاتو ندارم و به زور خودمو نگه داشتم.بابات که میگفت حالم داره بد میشه و  رفت بیرون از کلینیک اما من دائم گوشم رو تیز میکردم که ببینم زیاد گریه میکنی؟

یه مامان دیگه هم اونجا بود و منو دل داری میداد اما نی نی خودش ٥٠ روزه بود.

کمتر از ١٠ دقیقه طول کشید و منو صدا کردن و تو رو دادن بغلم الهی قربونت برم که دماغت اومده بود و داشت میرفت تو دهنت.

تو راه همچین یقهء مانتومو گرفته بودی که انگار میخوام فرار کنم.

از اونجا هم رفتیم خونهء مامانیم آخه واسه یه کاری باید با دایی اینا و مامانی میرفتیم محضر واسه همین بابات ما رو گذاشت اونجا.

شیرتو ریختم تو شیشه و کلی به نگار سفارش کردم که یا خودش یا آتوسا دائم پیشت باشن.

 با اینکه محضر با خونه یه خیابون فاصله داشت اما راهش واسم طولانی بود.

اونجا غر میزدم و به دایی میگفتم من اول امضا کنم و خودم برم خونه و دایی گفت بابا میریم.

وقتی اومدیم تو بغلم نگار بودی و تا منو دیدی زدی زیر گریه.

عصری خیلی بیقراری کردی و اما تا اومدیم خونه اروم شدی.

شب هم پسر خوبی بودی و کمتر از هر شب اذیت کردی.

الان هم خیلی ساکت خوابی.

خیالم بابت این مسئله راحت شد.